Haftanın Şiiri

Damlardaki kar, saçaklardaki buz,

Kanı kaynayan suya dar geliyor.

Haberin var mı?

Oluklardan

Akan su sesinde bahar geliyor.

Duy güneyden estiğini rüzgarın;

Göreceksin neler olacak yarın.

Yuvada çırpınan yavru kuşların

Uçmak hevesinde bahar geliyor.

CAHİT SITKI TARANCI

Gölgesinde otur amma

Yaprak senden incinmesin

Temizlen de gir mezara 

Toprak senden incinmesin

Yollar uzun yollar ince

Yol kısalır aşk gelince

Yat kurban ol İsmail’ce

Bıçak senden incinmesin

Burdayım de ararlarsa

Doğru söyle sorarlarsa

Tabutuna sararlarsa 

Bayrak senden incinmesin

İl göçsün göçtüğün vakit

Yol yansın geçtiğin vakit

Suyundan içtiğin vakit

Kaynak senden incinmesin

Toz konmasın sakın sana

Hakkı geçer halkın sana

Gücenmesin yakın sana

Uzak senden incinmesin

ABDURRAHİM KARAKOÇ             

Sessizliğin bir sesi var…

Şehirde varlığından habersiz

olduğumuz ses.

Kesintisiz öten cırcır böcekleri mesela…

Kıyıdaki çakılların üzerinden ağır ağır çekilen

dalgalar…

Ve rüzgar.

Ah o başına buyruk rüzgar!

Durup dinlemeliyiz.

Hepsinin bize anlatacakları var.

Bilmeli ki…

Seslenen susar.

Bakılmayan kaybolur.

Dokunulmayan solar.

Buluşunca kıymetlerini bilmek gerek.

HAŞMET BABAOĞLU

İlim ilim bilmektir, ilim kendin bilmektir.

Sen kendini bilmezsen ya nice okumaktır.

Okumaktan mana ne kişi Hakk’ı bilmektir.

Çün okudun bilmezsin ha bir kuru emektir.

Okudum bildim deme çok taat kıldım deme

Eri Hak bilmez isen abes yere yelmektir.

Dört kitabın manası bellidir bir elifte

Sen elif dersin hoca manası ne demektir.

Yunus Emre der hoca gerekse var bin hacca

Hepsinden iyice bir gönüle girmektir.

YUNUS EMRE

Gün olur, alır başımı giderim

 Denizden yeni çıkmış ağların kokusunda

 Şu ada senin, bu ada benim,

 Yelkovan kuşlarının peşi sıra.

 Dünyalar vardır düşünemezsiniz;

 Çiçekler gürültüyle açar;

 Gürültüyle çıkar duman topraktan.

 Hele martılar, hele martılar,

 Her bir tüylerinde ayrı telaş!..

 Gün olur, başıma kadar mavi;

 Gün olur, başıma kadar güneş;

 Gün olur, deli gibi…

 ORHAN VELİ KANIK

Sevgileri yarınlara bıraktınız    

Çekingen, tutuk, saygılı                                                             

Bütün yakınlarınız 

Sizi yanlış tanıdı 

Bitmeyen işler yüzünden (siz böyle olsun istemezdiniz)

Bir bakış bile anlatmaya yeterken her şeyi 

Kalbinizi dolduran duygular 

Kalbinizde kaldı

Siz geniş zamanlar umuyordunuz

Çirkindi dar vakitlerde bir sevgiyi söylemek 

Yılların telaşlarda bu kadar çabuk 

Geçeceği aklınıza gelmezdi. 

Gizli bahçenizde 

Açan çiçekler vardı 

Gecelerde ve yalnız 

Vermeye az buldunuz 

Yahut vaktiniz olmadı 

BEHÇET NECATİGİL 

Bir an kayboldum gibi! yaşadım kıyameti 

Yoruldun ama buldun ey kalbim emaneti

Yeniden su yürüdü dalıma yaprağıma

Bir bakışın can verdi kurumuş toprağıma

Çiçeğe durdu kalbim içtim parmaklarından

Göz çeşmem suya erdi sevda kaynaklarından

Bir aydınlık denizin sonsuz derinliğinde 

Yüzüyorum gözünün yeşil serinliğinde

Bir ışık bir kelebek biraz çiçek biraz kuş

Yeni bir ülke yüzün ellerimde kaybolmuş

Soluğum bir kuş gibi uçuyor ellerine

Kapılıp gidiyorum saçının sellerine

Gözlerinden göğüme sayısız yıldır akar 

Bir gülüşün içimde binlerce lamba yakar

Bir kurtuluştur o an çağrılsa senin adın

Sesin ne kadar sıcak sesin ne kadar yakın

Tabiat bir bembeyaz gelinlik giymiş gibi

Yüzüne kar yağıyor sanki elinmiş gibi

Sensiz geçen zamanı belli yaşamamışım

Sensizlik bir kuyuymuş onu aşamamışım

Bir yol buldum öteye geçerek gözlerinden

İşte yeni bir dünya peygamber sözlerinden

Ölüm bize ne uzak bize ne yakın ölüm

Ölümsüzlüğü tattık bize ne yapsın ölüm

A. ERDEM BAYAZIT

Bütün saadetler mümkündür…

Şu kapının açılması,

İçeri girivermen,

Bahar, kuşlar, gündüz

Ve bütün dünya

Bir an içinde gürültüsüz

Bütün saadetler mümkündür…

Bahtsızların biraz gülümsemesi…

Körlerin gün görmesi,

Mümkündür bütün mucizeler…

Ana, baba, evlat, bütün kaybolanlar…

Ebedi bir sabahta buluşmamız bir daha.

Ölüler! Hepimiz için yalvarın Allah’a…

ZİYA OSMAN SABA